Υπό το βάρος της δηµοσκοπικής καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ και της αδυναµίας του κόµµατος να κερδίσει το στοίχηµα του προσεταιρισµού των ψηφοφόρων που συγκροτούν την κοινωνική βάση της µεσαίας τάξης, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά σωσίβιο σωτηρίας στην τακτική της ακραίας πόλωσης και της ασύµµετρης αντιπολιτευτικής πρακτικής, προκειµένου να σώσει οτιδήποτε, αν σώζεται, σε επίπεδο εκλογικών συσχετισµών µε τη Νέα ∆ηµοκρατία.
Μπορεί περιστασιακά να πατάει σε δύο επικοινωνιακές «βάρκες», καθώς δέχεται πιέσεις και από το εσωτερικό του κόµµατος να µη µετατρέψει τη «δηµαγωγία» σε προµετωπίδα του αντιπολιτευτικού λόγου της Αριστεράς, ωστόσο σε στρατηγικό επίπεδο η µετριοπάθεια δεν αποφέρει εκλογικούς καρπούς. Ως εκ τούτου, στο στενό του περιβάλλον υπερτερεί η θέση της ανελέητης επιθετικότητας εναντίον του Κ. Μητσοτάκη, ακόµα και αν δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις σε βάρος του.
Η επιλογή της Κουµουνδούρου, παρά το γεγονός πως υπάρχουν και φωνές που δεν συµφωνούν µε αυτή την πρακτική, είναι η υιοθέτηση µιας «προπαγάνδας ολοκληρωτισµού» εναντίον του Κ. Μητσοτάκη και της Ν.∆., βασισµένης στο δόγµα της «οικογενειακής ευθύνης», της κακόβουλης εργαλειοποίησης γεγονότων που συγκλονίζουν την κοινή γνώµη ή της συντονισµένης διασποράς fake news στη δηµόσια σφαίρα των µέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οσοι ενδεχοµένως διαφωνούν µε όλη αυτή την επικοινωνιακή πρακτική, όπως ο Ευκλ. Τσακαλώτος ή ο Πάνος Σκουρλέτης, που κατά καιρούς έχουν στηλιτεύσει τα φαινόµενα «νεοαυριανισµού», τα οποία µολύνουν το ήθος και το ύφος της Αριστεράς, στην παρούσα φάση τηρούν σιγήν ιχθύος. Ενδεχοµένως αυτό να αποτελεί µέρος της εσωκοµµατικής τους στρατηγικής για την επόµενη ηµέρα, καθώς όσες φορές τοποθετήθηκαν αρνητικά σε τέτοιου είδους αντιπολιτευτικές δράσεις βρέθηκαν αντιµέτωποι µε απειλές και εκφοβιστικά µηνύµατα από τους «πραιτωριανούς» του Αλ. Τσίπρα. Από τον Π. Πολάκη µέχρι την αδελφή του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, Ζ. Τσίπρα, η οποία, όταν ο Ευκλ. Τσακαλώτος διαφώνησε µε τον χαρακτηρισµό «πολιτικός απατεώνας» που απέδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, του απάντησε µε αιχµηρό ύφος πως, «αν διαφωνεί µε αυτήν τη γραµµή, να πάει στο σπίτι του».
«Πονοκέφαλος» για τον Τσίπρα οι χειρουργικές κινήσεις ώστε να μην χάσει υποστηρικτές
Ενας επιπλέον λόγος που ο Αλ. Τσίπρας αναγκάζεται να παίξει στο πεδίο της «ασύµµετρης αντιπολίτευσης» έχει να κάνει µε το γεγονός ότι, στην προσπάθειά του να κερδίσει τους «υγιώς σκεπτόµενους» δηµοκρατικούς πολίτες της Κεντροαριστεράς, κινδυνεύει να χάσει τον σκληρό πυρήνα των αντιδραστικών ψηφοφόρων του κόµµατος, που αποτελούν και τη συµπαγή βάση του ΣΥΡΙΖΑ. ∆ηλαδή, τους θιασώτες του πολακισµού, οι οποίοι την εποχή της πανδηµίας καταγράφονται στον εκλογικό χάρτη των αρνητών του εµβολιασµού ή ακόµα και της ύπαρξης της ίδιας της νόσου.
Το γεγονός ότι όλοι αυτοί µπορεί να αυτοµολήσουν στις εκλογές σε άλλα κοµµατικά στρατόπεδα µε σαφή αντιεµβολιαστικό πρόσηµο είναι κάτι που προβληµατίζει σοβαρά τον Αλ. Τσίπρα, ειδικά όταν διαπιστώνει πως το κενό της φυγής τους δεν αναπληρώνεται από πολίτες που υπερασπίζονται την τήρηση των µέτρων, σέβονται τις απόψεις των επιστηµόνων και δεν αντιµετωπίζουν µε θεωρίες συνωµοσίας το εµβολιαστικό πρόγραµµα της Πολιτείας.
Κοντολογίς, ο Αλ. Τσίπρας, µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν θέλει να δείξει πως βρίσκεται απέναντι από το «κίνηµα των αντιεµβολιαστών», καθώς υπολογίζει πως η στάση τους, η οποία του θυµίζει τις αλήστου µνήµης εποχές των «Αγανακτισµένων» του Συντάγµατος κατά των µνηµονίων, µπορεί να πυροδοτήσει ευρύτερες κοινωνικές εκρήξεις, που θα τον ευνοήσουν, αν και ο ίδιος χειριστεί µε τη δέουσα επικοινωνιακή δεξιοτεχνία τον σαµατά που θα προκαλέσουν.
Η µακρά λίστα των ακραίων και αβάσιµων αντιπολιτευτικών ισχυρισµών του Αλ. Τσίπρα συνήθως ετεροκαθορίζεται από τα περίφηµα «τρολ» του ∆ιαδικτύου, τα οποία δίνουν κάθε τόσο τα ρέστα τους µε προβοκάτσιες και fake news. Και ο Αλ. Τσίπρας λειτουργεί ως «δηµόσιος φορέας» και αναµεταδότης τους.
Ακραία πόλωση και ασύµµετρη αντιπολιτευτική πρακτική
Υπόθεση Λιγνάδη: Οι Αρχές αντέδρασαν ακαριαία, αλλά ο Αλ. Τσίπρας δεν δίστασε να φτάσει στο σημείο να αποδώσει «συλλογική ευθύνη» στη Ν.Δ., αφήνοντας υπαινιγμούς πως ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης είχε τις πλάτες του Μεγάρου Μαξίμου για να διαπράττει εγκλήματα, επειδή επί των ημερών του Κ. Μητσοτάκη πήρε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο. Με τις παρεμβάσεις του ο Αλ. Τσίπρας ενθάρρυνε το φανατισμένο κοινό του Διαδικτύου να υποστηρίζει τη θέση πως το Μαξίμου «καλύπτει» τον Λιγνάδη.
∆ιαγωνισµός για τα self tests: Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο να καταθέσει και ερώτηση στη Βουλή, ισχυριζόμενος πως ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θέλει να δώσει τη δουλειά στην εταιρεία Siemens. Φυσικά, ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά η Κουμουνδούρου έστησε ολόκληρη δυσφημιστική ιστορία μόνο και μόνο για να πλήξει τον Κ. Μητσοτάκη.
Αστυνοµικός στην Ηλιούπολη: Εσχάτως που αποκαλύφθηκε η δράση του αστυνομικού-προαγωγού της Ηλιούπολης, ο Αλ. Τσίπρας πήγε στη Βουλή για να ζητήσει εξηγήσεις από τον Κ. Μητσοτάκη, υιοθετώντας ξανά ψευδείς ισχυρισμούς από τα «τρολ» του Διαδικτύου για σχέσεις του εν λόγω δράστη με τη Ν.Δ. Και αυτό διότι οι σκοτεινοί εγκέφαλοι της Κουμουνδούρου διακινούσαν στο Διαδίκτυο φωτογραφία ενός Αγγλου τουρίστα που έμοιαζε με τον αστυνομικό της Ηλιούπολης, άσχετου όμως εντελώς με την υπόθεση, ο οποίος στο παρελθόν είχε ανταλλάξει χειραψία με τον πρωθυπουργό στο Νυδρί.
Γλυκά Νερά: Εργαλειοποιήθηκε το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοινώσεις του ισχυριζόταν πως η Ν.Δ. αφήνει απροστάτευτο τον κόσμο, χύνοντας δάκρυα για τον «άτυχο» σύζυγο, που στο τέλος αποδείχθηκε ότι ήταν ο δολοφόνος της Καρολάιν.
Πηγή: Parapolitika.gr