Την απόρριψψη της προσφυγής κατοίκων του Ελληνικού, αποφάσισε το ΣτΕ.
Όπως αναφέρεται, η προσφυγή των κατοίκων βασιζόνταν στο επιχείρημα ότι τμήματα του Μητροπολιτικού Πόλου της περιοχής αποτελούν δασικές εκτάσεις.
Οι Σύμβουλοι της Επικρατείας κατά πλειοψηφία έκριναν ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία, κάτι που ισχύει για τη συγκεκριμένη περιοχή του Ελληνικού.
Δεν υπάγεται το Ελληνικό σε καθεστώς δασικής νομοθεσίας απεφάνθη το ΣτΕ
Επιπλέον, σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών, «δεν υπήρχε νόμιμη ευχέρεια χαρακτηρισμού της έκτασης του τέως αεροδρομίου ως δασικής, ακόμη και αν ορισμένα τμήματά του, όπως αυτό στις τέως εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, διατηρούσε τη βλάστησή του, αφού και αυτή θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί (σ.σ.: αποχαρακτηριστεί μάλλον θέλουν να πουν οι δικαστές) αν το είχαν επιβάλει οι ανάγκες της λειτουργίας του αεροδρομίου».
Ακόμη, η πλειοψηφία, επισημαίνει ότι «δεν αποκλείεται αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης με σκοπό την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου, που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το Σύνταγμα».
Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του ΣτΕ θεώρησε ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πόλου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας.