Επιμέλεια: Κατερίνα Καμπόλη
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας ακούγονταν ιστορίες για νεκρούς που σηκώνονται τα βράδια από τους τάφους και ταλαιπωρούν τους ζωντανούς. Αυτό που συνέβη όμως στη Μύκονο το 1700 δεν έχει προηγούμενο με τους κατοίκους να αποφασίζουν να κάψουν το πτώμα του για να… ησυχάσουν!
Την ιστορία αυτή λέγεται πως κατέγραψε στο ημερολόγιό του, ο Γάλλος περιηγητής Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ, ο οποίος ταξίδευε στα νησιά των Κυκλάδων με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο για τη ζωή και τους κατοίκους στην περιοχή.
Στη Μύκονο λοιπόν ζούσε ένας χωρικός ο οποίος μάλωνε με το παραμικρό και δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στους συγχωριανούς του..
Μέχρι που μια μέρα ο χωρικός αυτός βρέθηκε δολοφονημένος κάτω από ένα δέντρο.
Δυο μέρες μετά την κηδεία και τον ενταφιασμό του κυκλοφόρησε μια φήμη που έλεγε ότι πολλοί κάτοικοι τον είχαν δει να περιφέρεται τη νύχτα στα χωριά και τα στενά της χώρας.
Όταν όμως βρήκαν σπίτια να έχουν υποστεί ζημιές, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και οι κάτοικοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους… Οι δημογέροντες λοιπόν, αποφάσισαν να περιμένουν να περάσουν 9 νύχτες από την ημέρα της ταφής του χωρικού και έπειτα θα άνοιγαν τον τάφο και θα έκλεβαν το πτώμα
Έτσι κι έγινε, αφού την πρωτοχρονιά του 1701, σε μια ακτή του νησιού με ξύλα και ξεράγκαθα, άναψαν μια τεράστια φωτιά και οι στάχτες του «Μυκονιάτη βρυκόλακα» σκορπίστηκαν στη θάλασσα.