Είναι αλήθεια πως ο πολιτιστικός πλούτος στο σύνολο της χώρας μας είναι τεράστιος. Και αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να λαμβάνεται μέριμνα για όλα τα μνημεία, όλες τις αρχαιότητες ή τα έργα τέχνης.
Από την άλλη πλευρά πάλι, όσο σημαντικά και χρήσιμα είναι όλα αυτά που γίνονται, αποδεικνύεται πως δεν επαρκούν. Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα στην προστασία και στην ανάδειξη του πολιτιστικού μας πλούτου.
Στην κατοχή μου, έφτασαν δύο φωτογραφίες από τον Ναό του Αγίου Αντωνίου, που υπάρχει εδώ και αιώνες μέσα σε μια σπηλιά στις Μαργαρίτες Μυλοποτάμου. Εκεί, πάνω στον βράχο, υπάρχει Αγιογραφία που θεωρείται πως ιστορήθηκε πιθανόν τον 15ο ή τον 16ο αιώνα. Θεωρείται δε, από τις πλέον σπάνιες βραχογραφίες στην Κρήτη.
Στα χρόνια της κατοχής, κάποιοι, άγνωστο ποιοι και γιατί, είχαν ξύσει και αφαιρέσει τα μάτια του Χριστού από την συγκεκριμένη Αγιογραφία, η οποία συνέχισε να υπάρχει εκεί και να εκτίθεται χωρίς καμία προστασία από τους επαΐοντες έως τις ημέρες μας.
Πρόσφατα, λοιπόν, βρέθηκαν κάποιοι άλλοι που μπήκαν σε αυτό το μνημείο και θεώρησαν χρήσιμο να ξαναζωγραφίσουν τα μάτια και το στόμα και όλα τα άλλα στοιχεία που ο χρόνος και οι παλαιότεροι βέβηλοι είχαν καταστρέψει! Μάλιστα πέρα της καταστροφής της Αγιογραφίας με τα άτεχνα μάτια και το στόμα στην μορφή του Ιησού, ζωγράφισαν και μια κοπελιά που ομοιάζει με λιοντάρι ακριβώς δίπλα, εκεί που φαίνεται πως τους «ενέπνευσε» ένα κενό σημείο της βραχογραφίας.
Με απλά λόγια, το μνημείο καταστράφηκε. Και βεβαίως κανένας δεν πρόκειται να λογοδοτήσει για αυτό.
Δυστυχώς δεν είναι λίγα τα στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που χάνονται στην λήθη και εξαφανίζονται στο πέρας του χρόνου.
Και αυτό είναι κάτι, το οποίο όχι μόνο το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά και οι θεσμοί της αυτοδιοίκησης και οι πολιτιστικοί σύλλογοι των χωριών θα πρέπει να το δουν σοβαρά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες.