Το σκηνικό στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, έχει αλλάξει ριζικά, ίσως αµετάκλητα, τις τελευταίες 20 µέρες. Η καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας ενός ευρωπαϊκού κράτους και η ανοιχτή πρόκληση των αρχών που αποτελούν εγγυητές της διεθνούς ειρήνης για δεκαετίες τώρα στοιχειοθετούν τις ασταθείς µεταβλητές στη νέα εξίσωση της ασφαλείας της Ευρώπης.
Ο Πούτιν κατάφερε να ενώσει την Ευρώπη. Αυτό είναι µία πικρή και απρόσµενη εξέλιξη γι’ αυτόν. Η ιστορική µεταστροφή της γερµανικής εξωτερικής και αµυντικής πολιτικής, ο συντονισµός και τα γρήγορα αντανακλαστικά της Ευρώπης τόσο ως προς τις οικονοµικές κυρώσεις όσο και ως προς την ανθρωπιστική και ηθική στήριξη στην Ουκρανία δείχνουν ξεκάθαρα ότι το 2015 έχει παρέλθει οριστικά.
Ο πόλεµος στην Ουκρανία φέρνει προκλήσεις για την Ευρώπη, αλλά και την Ελλάδα, για την ασφάλεια και τη σταθερότηταΗ Ευρώπη πλέον στις κρίσεις στέκεται ενωµένη και όχι διχασµένη. Σίγουρα, ο πόλεµος στην Ουκρανία φέρνει προκλήσεις για την Ευρώπη, αλλά και την Ελλάδα, για την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Ηδη είναι εµφανές το µέγεθος της µεταναστευτικής κρίσης που θα βιώσει η Ευρώπη και της ενεργειακής αστάθειας που προκύπτει από την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Είναι όµως προκλήσεις που θα τις αντιµετωπίσουµε, όπως έχουµε κάνει τα τελευταία δύο χρόνια.
Με ευθύνη και αξιοπιστία. Κανείς δεν µπορεί να αρνηθεί πως τα τελευταία 2,5 χρόνια η Ελλάδα αντιµετώπισε υπεύθυνα όλες τις κρίσεις που προέκυψαν, την υγειονοµική, την οικονοµική, την επιθετικότητα της Τουρκίας. Κάθε πρόκληση αντιµετωπίστηκε αποφασιστικά και ερµηνεύτηκε ταυτόχρονα ως µια ευκαιρία να αναβαθµιστούν η φερεγγυότητα της χώρας µας και ο ρόλος της εντός της Ευρώπης. Ο αντίκτυπος του πολέµου στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης είναι µία ακόµα τέτοια διττή περίπτωση.
Πρόκληση, γιατί ο αναθεωρητισµός που χρόνια τώρα καλλιεργείται εξ ανατολών παίρνει σάρκα και οστά στη στρατιωτική εισβολή του Πούτιν. Βέβαια, δείγµατα γραφής τέτοιας αναθεωρητικής φιλοδοξίας έχουµε δει και στα δικά µας σύνορα.
Σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου
Η ασφάλεια και σταθερότητα λοιπόν της Ανατολικής Μεσογείου λαµβάνει ξανά κεντρικό ρόλο στην ισορροπία ισχύος που αναπτύσσεται εκ νέου µεταξύ ∆ύσης και Ανατολής. Εκεί έγκειται και η ευκαιρία. Η Ευρώπη ενώνεται υπό έναν σκοπό: την προστασία της ελευθερίας, της δηµοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητάς της.
Το ΝΑΤΟ συσπειρώνεται και το ζωνάρι σφίγγει. Συνεπώς, η πρόσκληση του Τούρκου προέδρου για συνάντηση µε τον Ελληνα πρωθυπουργό την περασµένη Κυριακή ήταν µία ευκαιρία που δεν µπορούσε να πάει χαµένη. Μία ευκαιρία για την Ελλάδα, σε µία στιγµή ραγδαίων γεωπολιτικών ζυµώσεων, να καταθέσει ξεκάθαρα τις θέσεις της, να εδραιώσει τον ρόλο της και να ενισχύσει την πάγια εξωτερική πολιτική της επιδίωξη: τη σταθερότητα και ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Ευρώπη, µαζί και η Ελλάδα, έχουν όντως αντιµετωπίσει πληθώρα κρίσεων αυτή τη διετία. Είναι όµως αυτές οι στιγµές που διαµορφώνουν και σφυρηλατούν έθνη, κοινωνίες και θεσµούς. Είναι σε αυτές τις στιγµές που πραγµατική ηγεσία σηµαίνει πρωτοβουλία, ανάληψη ευθύνης, να µην αφήνεις καµία ευκαιρία να πάει χαµένη προς υπεράσπιση των εθνικών συµφερόντων. ∆ύο χρόνια τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άφησε καµία ευκαιρία προς όφελος της χώρας να πάει χαµένη. ∆εν επρόκειτο να το κάνει τώρα. Ετσι η Ελλάδα στέκεται ισχυρή στην Ευρώπη. Ετσι η Ελλάδα διατηρεί ένα µέλλον αισιόδοξο.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββα 19/3