Λίγες ώρες μετά τον νυχτερινό απόπλου του «Euroferry Olympia» από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, ξεκίνησε ο εφιάλτης.
Το ιταλικής σημαίας «Euroferry Olympia» του ομίλου Grimaldi απέπλευσε από την Ηγουμενίτσα στη 01.20, ξημερώματα Παρασκευής, και είχε προορισμό το Πρίντεζι της Ιταλίας. Μετέφερε 239 επιβάτες, 51 άτομα πλήρωμα (Ιταλούς και Ελληνες), 153 επαγγελματικά οχήματα (φορτηγά και ρυμουλκούμενα), καθώς και 32 επιβατικά οχήματα. Στις 04.12, όσο το πλοίο βρισκόταν βορειοανατολικά της Ερεικούσας, ο κυβερνήτης ενημέρωσε ότι είχε ξεσπάσει φωτιά στο γκαράζ νούμερο 3.
Η περιγραφή ενός Ιταλού, μέλους του πληρώματος του «Euroferry Olympia» στην Corriere Della Sera για τις δραματικές ώρες που έζησαν όταν ξέσπασε η πυρκαγιά ενώ το πλοίο βρισκόταν ανοιχτά της Ερεικούσας, βόρεια της Κέρκυρας, αποτυπώνει τις δύσκολες ώρες.
«Οι φλόγες ήταν τεράστιες, πιστεύω ότι η φωτιά εκδηλώθηκε σε εσωτερικό γκαράζ, όχι στο ανοικτό κατάστρωμα όπου υπήρχαν 28 φορτηγά, ειδάλλως θα είχε περιοριστεί καλύτερα. Εξαπλώθηκε τάχιστα. Ευτυχώς είμαστε καλά εκπαιδευμένοι και η εκκένωση ήταν γρήγορη και αποτελεσματική», λέει στην εφημερίδα ο Ιταλός με καταγωγή από τη Νάπολη, που εργάζεται εδώ και τέσσερα χρόνια στο Euroferry Olympia, στο χώρο του μηχανοστασίου.
Ο Ιταλός, που δεν θέλησε να αποκαλυφθεί το όνομά του, καθώς απαγορεύεται από τους όρους του συμβολαίου του με την πλοιοκτήτρια εταιρεία Grimaldi Group, μίλησε τηλεφωνικά από το ξενοδοχείο Cavalieri της Κέρκυρας, όπου έχει μεταφερθεί.
«Παιδιά έψαχναν να βρουν τους γονείς τους»
Οι περιγραφές είναι δραματικές.
«Τι θυμάστε από τη στιγμή που ξέσπασε η φωτιά», ρωτά ο δημοσιογράφος.
«Τώρα βρίσκομαι στην Κέρκυρα, αλλά πρέπει να πάω να αγοράσω ρούχα. Η φωτιά κατέστρεψε τα πάντα. Θα πρέπει να βιαστώ, τα καταστήματα κλείνουν και πρέπει να αγοράσω κάτι για να φορέσω. Κάηκαν τα πάντα. Τουλάχιστον μιλάω με τους Ιταλούς, μέλη του πληρώματος, σερβιτόρους, καμαρότους, άνδρες και γυναίκες αξιωματικούς του πλοίου. Δεν είδα τον κυβερνήτη. Ένας από τους δικούς μας μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για εισπνοή καπνού, αλλά νομίζω ότι είναι καλά».
«Τι έχει ”χαραχθεί” βαθειά στη μνήμη σας;».
«Τα πρόσωπα δύο πολύ μικρών παιδιών, που αναζητούσαν τους γονείς τους μέσα στο πλήθος. Το βλέμμα τους, όταν τους αντίκρισαν. Αλλά κι η αντίδραση των επιβατών όταν εγκαταλείψαμε το πλοίο και ήμασταν ασφαλείς μέσα στη σωσίβια λέμβο. Μας χειροκρότησαν».